Björn reisverslag

Zaterdag 21 april, Aston Villa Football Club – Sunderland Football Club

De zaterdag begon vroeg voor me. Ik had de wekker op 8 uur gezet zodat we op tijd in Birmingham zouden zijn. Aangezien ik vrijdags al op tijd in bed lag en toch wel wat spanning had voor de wedstrijd van Villa tegen Sunderland was ik al vrij vroeg uit bed. Rond 8 uur was ik al gedoucht en had ik de rest wakker gemaakt. Die hadden echter een latertje vrijdag zodat het met hen niet zo vlot ging. Na meerdere keren met de deuren te hebben gegooid kwam er dan eindelijk beweging in. Ik had door dat het nog wel even kon gaan duren en ben even het stadje in gelopen. Het bleek dat we direct achter Main Street sliepen. Dit kwam goed uit want ik had wel zin in een broodje en een grote kop koffie. De Starbucks viel meteen op en daar heb ik even gezeten. De foto’s van de dag ervoor bekeken en mijn vriendin gebeld dat ik helemaal alleen in Southend liep. Moest ik me daar weer uit lullen. Ze dacht dat ik die andere jongens kwijt was geraakt tijdens het stappen de dag ervoor haha. Na een half uurtje ben ik terug gelopen naar het hotel en het bleek allemaal sneller te gaan dan verwacht. De laatste stond al onder de douche zodat we nog wel een keer konden vertrekken. De reis richting Birmingham verliep boven verwachting. Zo lang als we over de reis naar Southend hadden gedaan, zo voorspoedig verliep dit. Onderweg hebben we de benen nog even gestrekt bij een tankstation langs de snelweg. Daar liepen veel supporters met verschillende shirts aan. Zo hebben we uiteraard Villa fans gezien maar ook rood wit gestreepte shirts en enkele blauwe shirts. Waar deze precies van waren weet ik niet. Had de fixtures niet in mijn hoofd. Dat was op dat moment alleen bij Aston Villa – Sunderland FC. In Birmingham aangekomen zagen we meteen Villa Park liggen. Vanaf de snelweg heb je een mooie vieuw op de stands. In eerste instantie dacht ik nog even dat het St. Andrews was maar dit was snel verholpen. Aston Villa Football Club stond immers groot op de stands.

Nu we wisten dat we goed waren hebben we snel het hotel opgezocht. Dit was snel gevonden en we konden niet wachten om de taxi te pakken naar het stadion. Nadat alles bij het hotel was geregeld hebben we de taxi genomen naar The New Adventures Pub. Op het gastenboek van de Dutch Lions werd ik gewezen op deze pub en dat bleek een goede keus. Binnen hing het vol met sjaaltjes, vlaggen, shirts en nog veel meer van Villa. Het publiek in deze bar was zeer divers. Van jong tot oud en van klapvee tot hooligan. Uiteraard even socializen met de locals. Ook van klapvee tot hooligan. Ze vroegen zich allemaal af wat we in godsnaam in Birmingham deden als we voetbal wilden zien. Villa is fucked up this year en dat soort termen werd ons veelvuldig toegesproken. Wel vonden ze het prachtig dat we voor hun club naar Engeland waren gekomen. Zo´n 20 minuten voor kick off hebben we onze pints opgedronken en naar het stadion gelopen. We kwamen aan voor The Holte End en hebben uiteraard onze ogen uitgekeken. Aangezien we aan de andere kant moesten zijn hebben we besloten om na de wedstrijd de foto’s te maken. Onze stand, the North Stand, lag aan de zijde waar zich ook de Villa clubshop bevond. Voordat ik mijn plek op ging zoeken wilde ik eerst daar even een shirtje halen. Langs de Doug Ellis stand lopend zagen we een lange rij voor de turnstiles staan. In deze rij allemaal roodwitte shirts. Dit waren allemaal Sunderland supporters. Vlak voor we bij de rij kwamen werd er een dikke gast door de Bobbies uit de rij gegooid. Gezicht rood van het bloed en het shirt half van zijn dikke lichaam hangend werd hij meegenomen door de politie. De rest van de Sunderland fans stond er bij en keek er naar. Werd niet eens iets van gezegd. Heel apart want dat zou in Nederland (helaas) weer heel anders gaan. Langs de Doug Ellis stand en snel naar de clubshop. Twee vrienden liepen met me mee en de andere twee zochten vast de plekken op. De shirstjes waren snel binnen want het was al rustig in de shop. Zo’n 5 minuten voor kick off kwamen we dan eindelijk Villa Park binnen. Wat een stadion, wat een mooie tribunes, wat een ervaring. Eenmaal binnen heb ik me eerst de ogen uitgekeken en heb toen pas mijn plek opgezocht. Die andere jongens vroegen zich al af waar ik bleef. Vlak naast ons stonden de Sunderland supporters. Die waren toch met een behoorlijk aantal afgereisd voor deze match. Meteen viel op dat er toch een redelijke rivalry was tussen de fans. Liedjes als ‘’You’’re just a small Town in Scotland’’ en Newcastle runs the Tyne side’’ kwamen voorbij. Verder veel gebaren over en weer. Wat de uitsupporters precies allemaal zingen weet ik niet precies. Was moeilijk te verstaan. Er werd echter veelvuldig op gereageerd dus het zal wel iets ludieks zijn geweest. Op een gegeven moment kwamen er meerdere Bobbies ons vak op. Wij hadden geen idee waarom maar ze kwamen voor een jongen voor ons. Die had waarschijnlijk een gebaar naar één van hen gemaakt want hij moest mee. Na een minuut of 10 kwam hij terug en had hij een bon in de hand. Beetje populair doen bij zijn maatjes. Bleek, na hem gevraagd te hebben, dat hij big fat bastard tegen een agent had groepen. Hiervoor kreeg hij dus al dan niet terecht een dikke boete. De wedstrijd zelf was naar mijn mening redelijk. Villa probeerde er via de vleugels door te komen en dit lukte enkele keren. Een paar kopkansen en enkele combinaties verder was de eerste helft al afgelopen. Aangezien we in de pub voor de wedstrijd aardig wat pints hadden gehad zijn we gelijk naar de wc gelopen. Dit bleek gelijk het rookhok te zijn want het was helemaal blauw. Toen enkele Villafans door kregen dat we Nederlanders waren kregen we gelijk de vraag of we wat groen spul bij ons hadden. Helaas voor die Engelse boys waren wij alleen voor de voetbal naar Birmingham gekomen en niet voor die andere rotzooi. Dit bleek een tegenvaller voor betreffende Villans maar dat kon ons weinig schelen. Nadat we een paar biertjes hadden gehaald en weer naar de wc waren geweest was de wedstrijd inmiddels al weer begonnen. Even een paar foto’s met de Bobbies gemaakt en onze plekken maar weer opgezocht. De tweede helft was Sunderland wat sterker en kreeg enkele kansen. Dit leverde echter niets op waardoor de wedstrijd op een 0-0 afstevende. Dat bleek uiteindelijk ook de enige juiste uitslag. Tijdens de tweede helft was één van de Sunderland fans verschrikkelijk irritant. Deze werd dan ook veelvuldig op de korrel genomen door de lads in ons vak. Op een gegeven moment ging het de Bobbies te ver en werd de arme jongen er op aangesproken. Nadat de sterke arm der wet weer van het vak was hebben we hem niet meer gehoord en bleef hij braaf naar het spel kijken. De rest van de Sunderland supporters vond het op zich ook wel goed want de sfeer werd steeds minder. Op het einde moest één van de Sunderland lads nog voor ons vak langs. Waarom is me nog steeds een raadsel want als je hoorde wat hij naar z’n hoofd kreeg geslingerd was ik lekker blijven zitten. Wat me hierbij opviel was dat het alleen maar om verbaal geweld ging. In Nederland zouden de bekers bier, munten en spuug hem om de oren vliegen. Hier bleef het alleen bij schelden. En dan gelukkig zonder ziektes of iets dergelijks. Meneer werd uiteraard wel op z’n gewicht gewezen maar dat was het dan ook. Zoals gezegd werd het een bloedeloze nul nul. Dit was wel jammer want ik had de Holte End wel eens willen horen. Of het kwam door de akoestiek in het stadion of door de wedstrijd. Ik had niet het idee dat ze er waren. Jammer want hier had ik veel meer van verwacht. Ons eigen vak maakte dit echter wel goed door de interactie met de uitsupporters. Na de wedstrijd zijn we nog even naar de clubshop gelopen want de andere boys wilden ook graag een replicashirt. Toen die binnen waren zijn we via the Holte End weer naar the New Adventures Pub gelopen. Daar was het al weer verrassend druk. Echter was dit van korte duur. Dit kwam ons wel goed uit want we hadden de hele wedstrijd gestaan en er kwamen zitplekken vrij. In de pub ontstond nog een korte strubbeling maar toen de grote negers aan de deur de boel uit elkaar kwamen halen kozen de meesten eieren voor hun geld en gingen er snel vandoor. Dit was overigens een opvallend tafereel. De grote negers aan de deur die alles scherp in de gaten hielden. Ik had zelf het idee dat dit boys van de Villa Hardcore of Villa Casuals waren want iedereen had respect voor deze jongens. Toen wij uiteindelijk de pub ook verlieten kon er echter geen woord vanaf. Geen respect van ons dus voor deze clowns. Verder wel vel vriendelijke Villans gesproken. Zo ook een groepje dat op the Holte End staat. Ze gaven aan dat we de volgende keer maan bij hen moesten gaan staan. Blok K 5 als ik het me goed herinner. We zullen zien de volgende keer. Gelijk vanuit de pub zijn we naar het city center gegaan om wat te eten. We zijn uiteindelijk bij een Braziliaans restaurant uitgekomen waar we nog lekker hebben nagezeten. Nadat we vol waren hebben we het hotel opgezocht om ons klaar te maken voor de rest van de avond. Deze bestond weer voornamelijk uit korte rokjes en vrijgezellenfeesten. Al met al een super mooie dag die alleen nog mooier had kunnen worden als Villa had gewonnen.

Bjorn Weustink