West Brom-derby
Aston Villa v West Bromwich Albion, 30-9-12
Sinds de geboorte van onze kleine is het spaarzaam dat ik met mijn vrouw samen op Villa Park kom. Aangezien er nu oppas in de UK voorhanden was, kwam het er nu weer eens van. In 2006 werd zij een Villa-fan toen we samen Villa zagen winnen van aardsrivaal Birmingham City. Het was die beroemde wedstrijd onder O´Leary. Het was die wedstrijd van die magnifieke goal van Gary Cahill. Een beetje Villafan weet nu over welke wedstrijd ik het nu heb. Veel mensen denken dat ik de Villa-gekte bij haar erin gepeperd heb. Maar na zo´n midlands derby als die van 2006 gaat dat vanzelf. Vrouwen kunnen goed toneelspelen, maar ze is nu 6 jaar Villafan en dat is niet te acteren.
We vertrokken zoals gewoonlijk op tijd naar Villa Park. We verbleven dit keer in het Citycentre en met een taxi naar Villa park vind ik nog steeds het ultieme. Ook nu vroeg ik de taxichauffeur eerder te stoppen. Want ik wil die hoek om komen en weer dat ultieme Villa-gevoel krijgen als het magische Villa Park in volle glory tevoorschijn komt. Dat gaat na 1000 keren nog niet vervelen.
In de laatste twee seizoenen was Villa Park bij lange na niet vol, was het soms kil en stil en had de echte Villafan geluk dat Villa Park leegstaand nog goed vertoeven is.
Nu was het anders. Het was geen Midlands derby, de derby van Birmingham die ik nu drie keer live heb meegemaakt. Het was ook geen Black County derby, die tussen Wolves en West Brom welke niet onderschat mag worden in omvang van haat.
Het was de enige Midlands derby van dit seizoen. In iedere geval was de sfeer weer als vanouds. Het kwam ook door de plekken. Doug Ellis lower, 1e rij, vlak naast de fans van The baggees. Die maakte tot de 80eminuut lawaai en dat was bij tijden indrukwekkend. En dat zegt wat, want ik mag toch al zeggen dat een Anfield-ervaring al in de rugzak zit plus al die andere Engelse wedstrijden die ik mocht bezoeken. Maar ook The Holte End deed eindelijk weer indrukwekkend van zich spreken.
Villa speelde ook nog een prima 1e helft. Na zo´n uit-overwinning eerder deze week bij Manchester City is deze wedstrijd in principe moeilijker. Villa zou minder ruimte krijgen, en ´spelmaken´ is al jaren niet onze sterkste kant. Brett Holman was tot twee keer toe nog het dichtstebij, maar Ben Foster was er hoogst persoonlijk verantwoordelijk voor dat West Bromwich niet bij de rust op achterstand stond. Brad Guzan was nimmer in de problemen geweest.
Maar West Brom kwam goed de kleedkamer uit in de tweede helft en Villa daarentegen wat timide. En hun scoorden wel. Shane Long deed weer eens waar hij goed in is. Goals maken. Op dat moment werden we geprovoceerd door juichende Baggees-fans die gebaren naar mijn vrouw maakten, welke zij alleen bij mij in de praktijk tot uitvoering brengt.
Villa was niet direct in staat om fors op zoek te gaan naar de gelijkmaker. Lambert is langzaamaan bezig mijn hart te veroveren. Hij heeft lak aan namen als Gabby en Bent en schroomt niet om deze jongens op de bank neer te zetten. Het resulteerde in mijn ogen in een excellerende Gabby Agbonlahor tegen City en vandaag krijgt onze gaffer het nodige los bij onze miljoenenspits. Want net op het moment dat ik me bedacht dat we weer eens onterecht zouden gaan verliezen sloeg Darren Bent toe. Over het algemeen was 1-1 wel een terechte uitslag, want ook West Brom is niet meer de gedoodverfde degradatiekandidaat van een aantal seizoen geleden, maar een zeer uitgebalanceerde ploeg.
Hoewel Villa wat weinig punten heeft hoeven we ons geen zorgen te maken. Vlaar ontpopt zich als een ware leider en dragende kracht, iets waar ik bij zijn aanstelling openlijk aan getwijfeld heb. El Ahmadi brengt enorm veel voetbal in het team en Holman gaat keer op keer voorop in de strijdt en heeft ook nog een bepaalde klasse over zich. Delph, Clark en de rentree van Albrighton waren zeer positief en hoewel onze jonge backs (Bennett en Lowton) het af en toe moeilijk hadden, zullen zij snel door gaan groeien naar het niveau dat Villa nastreeft.
De Villashop was al weer heel wat artikelen armer toen we net op tijd kwamen voor wat kiekjes met de Villaspelers. Met een meeneem fish and chips in de bus gingen we terug naar onze kleine, dit met een voldaan gevoel. We hadden genoten. Terugweg met de bus inderdaad. De buschauffeur hoefde ik niet te vragen om eerder te stoppen.
Ferdi