Henk & Jesse v Chelsea

Jesse is al een paar jaartjes fan van Aston Villa. Waar die liefde vandaan komt, is niet helemaal duidelijk. Gewoon een prachtige club zegt hij dan, met een mooie traditie en heel goede voetballers. Vooral Agbonlahor en Ashley Young zijn favorieten. Elk weekend worden de wedstrijden van Aston Villa in huize Dekker op de voet gevolgd, zodat pa (en ma een beetje) ook wel besmet moeten raken.

In een overmoedige bui meldde ik Jesse dat als hij voor kaarten zou zorgen, we een wedstrijd van Aston Villa zouden bezoeken. Binnen de kortste keren had hij contact gelegd met Simon: het zou niet al te moeilijk zijn om aan kaarten te komen. Even later had ik telefonisch contact met Simon. Hij dacht inderdaad dat hij aan kaarten voor de wedstrijd tegen Chelsea kon komen. Niet lang daarna kwam de bevestiging en konden onze voorbereidingen beginnen: Villa Park, here we come!!

Op vrijdagavond maakten we de overtocht en om 21.00 uur konden we onze intrek nemen in het hotel dat ons was aanbevolen. De dame van de receptie zag het direct. We kwamen ook voor de Villa game, zeker? De volgende ochtend bij het ontbijt zagen we wat ze bedoelde: de Aston Villa shirts kwamen in alle kleuren en maten voorbij. De spanning begon bij ons merkbaar toe te nemen. Vandaag was de dag: matchday!

Direct na het ontbijt gingen we op weg. De wedstrijd was immers om kwart voor een en we wilden eerst Villa Park alle rust bewonderen. Toch zat de trein naar Aston al vol met voetbalaanhangers: tot onze verbazing zaten Chelsea en Aston fans in dezelfde wagons en was er geen onvertogen woord te horen. We sloten aan in de rij buiten het treinstation en gingen als echte Aston supporters naar het stadion. Jesse werd steeds enthousiaster. Natuurlijk zag hij het stadion als eerste en dat liet hij mij en de fans om ons heen ook duidelijk merken. Villa Park maakte een enorme indruk. Natuurlijk zagen we terug wat we op foto’s hadden gezien. De combinatie van oude stijl en moderne comfort is perfect. Vooral de trap van The Holte End vonden we indrukwekkend. Natuurlijk moest Jesse daar op de foto!

Op de plattegrond zagen we waar de fanshop was. We hadden nog geen stap naar binnen gezet of Jesse was uit zicht. Dit was zijn Walhalla – had hij toch nog maar wat meer gespaard, hoorde ik hem denken, want hier kon hij zijn hart ophalen. Van pyjama tot schort tot drinkbak voor de hond: het was Aston Villa all over! Het was er echter ook gigantisch druk zodat we afspraken dat we hier na de wedstrijd zouden komen kijken. Eerst naar Villa Park zelf!

We hadden perfecte plekken. Simon had het prima voor elkaar gekregen: we zaten op de zestien meter op de Doug Ellis Stand, tegen Holte End aan. Het viel ons op dat het zo lang duurde dat de tribunes vol liepen. Zo’n tien minuten voor de wedstrijd was Holte End bijna leeg! Op het moment dat invaller scheidsrechter Friend floot voor de aanvang was Villa Park echter volgelopen en konden we gaan genieten van een overweldigende sfeer die ruim negentig minuten aanduurde.

Villa begon goed aan de wedstrijd. Ze waren lekker fel en speelden goed vooruit. Agbonlahor kreeg bijna toevallig de bal in de voeten en kon een mooie opmars maken naar Cech. Met een rare kapriool belette Bosingwa hem de doortocht en veerde Villa Park op. Natuurlijk was dit een penalty, iedereen zag het behalve scheidsrechter Friend, die pas kort voor de wedstrijd gehoord had dat hij en niet Bennet zou fluiten. Kennelijk was hij erg onder de indruk van de Chelsea spelers, want gedurende de volgende twintig minuten floot hij uitsluitend in het voordeel van Chelsea. De Villa fans zongen dan ook “You’re not fit to referee!”

Aston Villa had het eerste kwartier het betere van het spel. De Chelsea aanvallers kregen geen ruimte voorin en lieten zich voortdurend zakken om in balbezit te komen. Dat lukte Drogba ook in de veertiende minuut. Hij kreeg te veel ruimte en kon uithalen van zo’n 20 tot 25 meter. Met een vervelende stuit vlak voor Friedel stuitte de bal over de keeper heen het doel in. Villa Park viel heel even helemaal stil. Dit was tegen de verhouding in, maar we weten natuurlijk allemaal dat dit voetbal is. Het gaat toch uiteindelijk echt om de doelpunten!

Aston Villa was daarna een poosje van de leg. Chelsea kon ongestoord combineren en Villa liep te veel terug. Essien en Deco strooiden met passes en Chelsea kreeg een mooie kans, maar Drogba school tegen Friedel aan. Na pakweg een half uur kreeg Villa werd grip op de tegenstanders. Er werd weer korter op de tegenstanders gedekt en er kwamen weer wat kleine mogelijkheden. Totdat de goal viel. Eén van Ashley Young’s prachtige corners kwam via Lampard op de kruin van Richard Dunne die met perfecte precisie de bal onhoudbaar in de hoek kopte. Villa Park ontplofte!

Villa bleef na de goal aandringen, steeds aangevoerd door de onvermoeibare en enorm onderschatte Stiliyan Petrov. Petrov bleef overeind staan tegenover de middenvelders van Chelsea die maar bleven lopen en lopen. Hij veroverde ballen, leed nauwelijks balbezit, bepaalde het tempo en strooide met goede passes. Sidwell kreeg een goede kans, maar de voorzet van Young was net te hoog om goed druk op de bal te kunnen zetten. Even later volleerde Carew een voorzet van Agbonlahor over de lat.

We zaten perfect bij een corner van Young aan het begin van de tweede helft. We zagen de goal aankomen! De bal zeilde prachtig over Cech heen en Collins timede perfect: zijn kopbal vloog hard in het net.

Chelsea begon daarna serieus werk te maken van de wedstrijd die wat grimmiger werd. John Terry kon de achterstand moeilijk verkroppen en sloeg buiten het zicht van camera’s en scheidsrechter Carew op zijn achterhoofd. Het leverde hem de hoon op van het publiek als hij aan de bal kwam.

Het werd ook de periode van Friedel die Aston redde bij een paar snelle combinaties van Chelsea die steeds een vrije man voor de goal opleverden. Schoten van Essien, van Drogba en van Deco werden vakkundig door hem gekeerd. Het was ook het moment van Warnock die een prachtige tackle van een paar meter inzette om een schot van Drogba te voorkomen. In het strafschopgebied nota bene. Elke verdediger weet hoe moeilijk het is zo te timen dat je alleen de bal raakt en zeker niet de tegenstander. Warnock’s tackle was een schoolvoorbeeld van hoe je dat doet!

De mooiste kans was echter toch weer voor Aston Villa. Agbonlahor nam de bal prima mee op het middenveld, paste op Young die vanaf links de bal croste op Milner die de bal direct vanuit de lucht voorzette. Carew kwam een teentje te kort om de bal goed te raken. Het zou – na de strandbal-goal van Sunderland tegen Liverpool – zeker het meest besproken doelpunt van het weekend geweest zijn.

Chelsea had veel energie gegeven in de wedstrijd die in een ongelooflijk hoog tempo werd gespeeld. Van de verwachte stormloop kwam daarom eigenlijk niet zoveel terecht, hoewel de spanning op de tribune tot in de blessuretijd te voelen was. Chelsea bleek te vermoeid te zijn om nog druk te kunnen zetten. Ook hun wissels leverden niets op.

Bij Aston Villa werd Carew gewisseld voor Heskey die zich niet populair op Villa heeft gemaakt door in de krant zijn onvrede over zijn bankplaats te uiten. Toen hij bij zijn eerste actie struikelde over de bal leverde dat hoongelach op. Dat heeft deze geweldige spits (die natuurlijk te weinig scoort) natuurlijk niet verdiend. Heskey liep heel wat af te storen, net zoals Carew dat voor hem gedaan had. Villa won met deze instelling de wedstrijd verdiend. Het waren niet alleen de individuele kwaliteiten, maar vooral het keiharde werken van “O’Neill’s boys” dat hen de drie punten opleverde. Dat Ancelotti daar op af deed door op te merken dat Villa alleen gevaarlijk kon zijn bij standaardsituaties, wekte terecht O’Neill’s woede.

Het betekende voor ons een prachtige wedstrijd die van de eerste tot de allerlaatste minuut spannend was. Het was een wedstrijd waarin goed gevoetbald werd in een hoog tempo met een voor Nederlandse begrippen ongekende strijdlust. De middag vloog voorbij en werd voor Jesse met een mooi cadeautje aan zichzelf afgesloten: hij kocht het witte uitshirt van Aston met de naam van Agbonlahor op de schouders. Van mij kreeg hij een grote vlag van Aston Villa voor op zijn kamer. Voor Jesse (maar ook voor vader Henk) kon het weekend niet meer stuk!

Henk en Jesse Dekker - Proud Dutch Lions! 21/10/09